Bangkok

วันเสาร์ที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2553

พันธนาการหัวใจ.......ความรักของผู้หญิง ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ




สวย น่ารัก หุ่นดี เซ็กซี่ มีจริต ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายหลงรักผู้หญิงสักคน




ความรักจะลุกโชนมากขึ้นไปอีก ถ้ายิ่งมี “ เซ็กส์ ” เข้ามาเติมเชื้อไฟ ร้อนแรง แผดเผา มอดไหม้



นานไปสิ่งที่เรียกว่า “ ความรัก ” ก็เหลือแค่เถ้าถ่าน


รอวันปลิวหายไปพร้อมกับสายลม....เหลือแค่ความว่างเปล่


แต่.....สำหรับผู้หญิง ไม่ใช่ ความรัก ไม่ได้เกิดแค่ชั่วข้ามคืน


เริ่มต้นจากเมล็ดพันธุ์ของความประทับใจ ความรู้สึกดี ๆ ค่อย ๆ ฝังตัวลงในผืนดิน



บ่มเพาะด้วยความเอาใจใส่ดูแล ต้นกล้าเริ่มเติบใหญ่.....



หัวใจของผู้หญิงพองโต....... โลกใบเดิม ๆ กลายเป็นสีชมพู



เต็มไปด้วยเรี่ยวแรงในการทำสิ่งดี ๆ ให้ “ คนที่เริ่มยึดครองพื้นที่ในหัวใจ



” อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เมื่อดอกรักผลิบานเต็มหัวใจ



แม้กระทั่งสิ่งที่หวงแหนที่สุดก็ให้ได้ “ เซ็กส์ ” สำหรับผู้หญิง ไม่ใช่แค่ “ ความใคร




” แต่หมายถึงความผูกพัน ไม่ใช่ “ เชื้อไฟ ” ที่สุมลงไปในกองเพลิง



แต่กลับเป็นสายใยที่ถักทอ “ รังรัก ” ให้เหนียวแน่นขึ้นทุกที



โดยไม่รู้เลยว่า แท้จริงมันคือ กรงขัง ที่เต็มไปด้วยโซ่ตรวน.... พันธนาการแห่งหัวใจ




เวลาผ่านไป ไฟรักของผู้ชายเริ่มมอดดับ หรี่ลง กลับกัน.........



สายใยรักของผู้หญิงยิ่งร้อยรัดตราตรึง ดั่งนาฬิกาทราย เม็ดทรายค่อย ๆ แทรกตัวผ่านช่องว่างของกาลเวลา



วันแล้ว วันเล่า วันแล้ว วันเล่า ขวดแก้วด้านหนึ่งเหลือเพียงความว่างเปล่า.....ความรักเหือดแห้งไปจากหัวใจของผู้ชาย




เม็ดทรายไหลลงไปสู่ขวดแก้วอีกด้านเต็มเปี่ยม.......ความรักเอ่อล้นในหัวใจของผู้หญิง



เมื่อสายลมพัดมา เถ้าถ่านของ “ ความรัก ” ก็พลันหายไป พร้อมกับชายอันเป็นที่รัก



โลกสีชมพู มืดมิด โหดร้ายในฉับพลัน สายใยแห่งความรักความผูกพัน ไม่ต่างไปจากโซ่ตรวน.....



ขมึงเกลียว บีบรัด แน่นขึ้น แน่นขึ้น กักขัง “ หัวใจ ” ของหญิงสาวไว้ใน “ รังรัก ” ซึ่งแปรเปลี่ยนเป็น “ กรงขัง ” ไปแล้ว มืดมิด อ้างว้าง หดหู่ สิ้นหวัง เจ็บปวด ทุรนทุราย



เหมือนกำลังถูกโซ่ตรวน .....สายใยรัก รัดแน่นที่ลำคอ มัดมือมัดเท้า ช่วยตัวเองไม่ได้ ความทรงจำอันแสนหวาน....สับเปลี่ยนหมุนเวียนตามมาหลอกหลอนอย่างไม่มีที่สิ้นสุด



ถ้าความเจ็บปวด คือ ยาพิษ มันคงพราก “ ชีวิต “ ของหญิงสาวไปแล้ว ความรัก......งดงาม ชวนฝัน ความรัก......หอมหวาน ตราตรึง



ความรัก.......พลังขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่ ความรัก......แรงผลักดันที่ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่



แต่วันนี้.......กลับทำให้ฉันหมดสิ้นเรี่ยวแรงที่จะเดินอีกต่อไป เมื่อไหร่ “ หัวใจ ” ของฉันจะได้รับการปลดปล่อย เสียที

ปล.ผู้ชายดีๆคงมีแต่ในนิยาย